Zgodnie z art. 128 § 1 Kodeksu Pracy, czasem pracy jest czas, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy. Rozkład czasu pracy i ewentualne w nim zmiany ustala pracodawca. Pracodawca jest również odpowiedzialny za organizację procesu pracy w zakładzie pracy. W ramach posiadanych uprawnień posiada on możliwość udzielania pracownikom m.in. dni wolnych od pracy. Co do zasady nie ma zatem przeszkód prawnych, aby pracodawca udzielił pracownikom dodatkowego dnia wolnego, np. w piątek po przypadającym w czwartek święcie, równocześnie zobowiązując ich do jego odpracowania w innym dniu, np. w wolną dla pracowników sobotę. Jednakże udzielenie pracownikom dnia wolnego do pracy oraz jego odpracowanie powinno nastąpić w trakcie jednego okresu rozliczeniowego. W przeciwnym razie pracodawca zobowiązany będzie do:

• wypłaty pracownikom co najmniej wynagrodzenia przestojowego za udzielony im dzień wolny. Pracownicy gotowi bowiem byli do świadczenia pracy, lecz nie świadczyli jej z uwagi na decyzję pracodawcy – zgodnie z art. 80 KP;
• udzielenia pracownikom dodatkowego dnia wolnego od pracy z tytułu pracy w wolną dla pracowników sobotę, bowiem za pracę w dniu wolnym od pracy wynikającym z rozkładu czasu pracy w przeciętnie 5-dniowym tygodniu pracy, pracownikom należy się inny dzień wolny udzielony do końca okresu rozliczeniowego (art. 151³KP). Jeżeli pracodawca nie zaplanuje pracownikom dodatkowego dnia wolnego w zamian za pracę w sobotę, równocześnie zobowiązując ich do pracy od poniedziałku do piątku przez cały okres rozliczeniowy, wraz z jego końcem dojdzie do powstania pracy w godzinach nadliczbowych, którą pracodawca zobowiązany będzie zrekompensować wynagrodzeniem powiększonym o 100% dodatek.