Ustawa „Tarcza Antykryzysowa” podniosła limity zwolnień z zaliczki podatku dochodowego świadczeń otrzymanych w ramach Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Zmiany obowiązujące od dnia 31 marca 2020 roku wynikają z art. 52l, który został dodany do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 4 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw.
Dodatkowo Tarcza antykryzysowa 4.0, czyli ustawa z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych na zapewnienie płynności finansowej przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz o zmianie niektórych innych ustaw, która została już podpisana przez prezydenta (Dz.U. poz. 1086) i obowiązuje od dnia 19 czerwca 2020 roku, również wprowadza zmiany w ZFŚS. Umożliwia zawieszenie przez pracodawców w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 następujących obowiązków: tworzenia lub funkcjonowania zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, dokonywania odpisu podstawowego, wypłaty świadczeń urlopowych.
W ustawie wprowadzono m.in. możliwość zawieszenia w czasie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 niektórych obowiązków dotyczących zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i innych funduszy mających socjalny charakter, w przypadku wystąpienia u pracodawcy określonego spadku obrotów gospodarczych lub istotnego obciążenia funduszu wynagrodzeń.
I możliwość – fakultatywna
W art. 15ge ustawa wprowadza możliwość zawieszenia przez pracodawców w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19, w przypadku wystąpienia spadku obrotów gospodarczych w rozumieniu ustawy, lub istotnego wzrostu obciążenia funduszu wynagrodzeń, następujących obowiązków:
- tworzenia lub funkcjonowania zakładowego funduszu świadczeń socjalnych,
- dokonywania odpisu podstawowego,
- wypłaty świadczeń urlopowych
– o których mowa w ustawie z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.
W sytuacji, w której u pracodawcy działają organizacje związkowe reprezentatywne, zawieszenie w/w obowiązków, następuje w porozumieniu z tymi organizacjami związkowymi. Jeżeli jednak nie ma reprezentatywnych organizacji związkowych, to możliwe jest wówczas jednostronne zawieszenie przedmiotowych obowiązków przez pracodawcę.
II możliwość – obowiązuje z mocy prawa
Ponadto na mocy ustawy, w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19, w przypadku wystąpienia u pracodawcy spadku obrotów gospodarczych lub istotnego wzrostu obciążenia funduszu wynagrodzeń, nie stosuje się postanowień układów zbiorowych pracy lub regulaminów wynagradzania, ustalających wyższą niż ustawowa wysokość odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych oraz inne świadczenia o charakterze socjalno-bytowym niż określa ustawa o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. W takim przypadku stosuje się wysokość odpisu na ten fundusz określoną w tej ustawie.
Ustawowa wysokość odpisu na Fundusz co do zasady wynosi 37,5% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim lub w drugim półroczu roku poprzedniego, jeżeli przeciętne wynagrodzenie z tego okresu stanowiło kwotę wyższą. W omawianym przypadku nie są jednak konieczne żadne działania pracodawcy ani uzgodnienia z pracownikami. Niezbędne jest wystąpienie jednej z 2 ustawowych przesłanek: spadek obrotów lub istotny wzrost obciążeń funduszu wynagrodzeń.
Tarcza antykryzysowa 4.0 zakłada również, iż w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 zawiesza się obowiązywanie postanowień układów zbiorowych lub regulaminów wynagradzania. W przypadku wystąpienia u pracodawcy spadku obrotów gospodarczych lub istotnego wzrostu obciążenia funduszu wynagrodzeń, z mocy prawa nie stosuje się korzystniejszych niż ustawa o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych postanowień, które ustalają wyższą wysokość odpisu na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych oraz inne świadczenia o charakterze socjalno-bytowym niż określa ustawa o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych. W takim przypadku stosuje się wysokość odpisu na ten fundusz określoną w tej ustawie.
