Jednym z elementów systemu motywowania pracowników oraz wzmacniania ich relacji z pracodawcą są różnego rodzaju pozapłacowe korzyści, takie jak karty sportowe, dostęp do prywatnej opieki medycznej czy ubezpieczenie na życie. Sposób podatkowego i składkowego rozliczenia tego rodzaju świadczeń zależy przede wszystkim od źródła ich finansowania.

Narastające problemy z pozyskaniem i utrzymaniem wykwalifikowanych pracowników na dzisiejszym rynku pracy sprawiają, że pracodawcy, w tym urzędy i instytucje publiczne, starają się zapewniać coraz lepsze warunki zatrudnienia, elastyczne godziny pracy, możliwość pracy zdalnej (tzw. home office) czy różnego rodzaju dofinansowania i świadczenia w naturze (tzw. benefits in kind).

Obowiązek tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (dalej: zfśs lub fundusz) spoczywa na pracodawcach zatrudniających – według stanu na 1 stycznia danego roku – co najmniej 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty. Coraz częściej można spotkać się z tezą, że fundusz jest tworem archaicznym, który ma niewiele wspólnego z zarządzaniem nowoczesnym zakładem pracy i generuje jedynie dodatkowe obowiązki, zwłaszcza dla księgowości. Mimo to wielu pracodawców, także obecnie, docenia tę instytucję. Daje ona bowiem pracownikowi poczucie bezpieczeństwa – środki z zfśs okazują się bardzo pomocne zwłaszcza w trudnych sytuacjach życiowych. Jednym z rozwiązań proponowanych pracownikom i finansowanych z zfśs jest oferowanie zatrudnionym różnego rodzaju benefitów. „Benefit” to ogólne określenie dodatkowego świadczenia pracodawcy dla pracownika. Typowymi przykładami są prywatna opieka medyczna oraz karty czy kupony sportowo-rekreacyjne.